październik, 2022

Dziś Jacek Majchrowski jest krytykowany ze wszystkich stron, nawet przez własne otoczenie. W radzie miasta nie może liczyć nawet na tych radnych, którzy od lat kandydowali z jego komitetu wyborczego. To pewnie o nich Andrzej Kulig, pierwszy zastępca prezydenta, powiedział kiedyś, że znaleźli się w radzie tylko dlatego, że prezydent wziął ich na listę. Może to być kolejny dowód na to, że nawet Jacek Majchrowski czasem się myli.

Czytaj dalej »

Dlaczego w królewskim mieście Krakowie, mieście uniwersytetów, teatrów, kościołów, sztuki, dobrych wierszy, smogu i smoka, nie ma cmentarza dla zwierząt? Zupełnie jakbyśmy nie dbali o naszych przyjaciół, jakbyśmy tych, którzy nas kochają, wyrzucali na śmietnik. Czas wesprzeć batalię Małgorzaty Jantos, czas zrobić porządek z tym wykluczeniem. W takie święta, gdy myśli się o bliskich zmarłych, mamy prawo odwiedzać groby nie tylko ludzi, ale i zwierząt. Czas na szacunek.

Czytaj dalej »

Ostatnio można w Polsce zaobserwować wzmożenie walki z sądami. Niedługo będzie to nas kosztowało nie tylko 160 miliardów złotych przepadłych wraz z Krajowym Planem Odbudowy, ale także utratę pieniędzy z Funduszu Spójności, czyli łącznie 750 miliardów.

Czytaj dalej »

Kancelaria premiera modli się podobno o ciepłą i bezśnieżną zimę, bo zapasy gazu są takie bardziej wirtualne, a węgiel taki podobno bardziej niepalny. Kancelaria prezydenta modli się z kolei o mróz i zaśnieżone – nieważne, w jaki sposób – stoki, tak by prezydent szalał bardziej tam, a nie w kancelarii. Mówię wam: a planety, szaleją, szaleją, a Europejczycy się śmieją, się śmieją. Do czasu.

Czytaj dalej »

Rozbawienie odebrało mi mowę. Dokądkolwiek się uda zwyczajny-poseł-bez-żadnego-trybu, wszędzie rozweseli, wzruszy i coś mądrego powie. Śledzę więc to wędrowanie po naszym kraju, słucham dobrego słowa i uwierzyć nie mogę: tacy jesteśmy silni i bezpieczni, a do tego niezależni! Po co nam Unia, po co sojusze? Wiedział to już stary poeta – Polacy nie gęsi, swego wodza mają, a jak ruszą za marszałkiem nowych czasów, to sami urządzą sobie i wojnę, i rozbiory. Samowystarczalność w pełnym zakresie! W moim felietonie o dowcipie Kaczyńskiego i polityce suwerenności.

Czytaj dalej »

Pośród różnych pomysłów na zniszczenie systemu sądownictwa w Polsce pewną rolę odgrywała idea powołania ławników do Sądu Najwyższego (do dziś mam koszulkę z cytatem z kandydatki do tego urzędu: „Jeśli chodzi o prawo, to mogę doczytać”), a także utworzenia sądów pokoju, które zgodnie z zapowiedzią samego prezesa miały przypominać sądy pokoju jedynie z nazwy. Jak jednak ku swojej konsternacji odkryła obecna władza, jeżeli taki pomysł weźmie się na poważnie, wybory mogą się rzeczywiście skończyć wybraniem kogoś, a ów ktoś niekoniecznie będzie tym, kogo władza sobie życzy.

Czytaj dalej »

Bardzo lubimy otwierać nowe drogi – tak bardzo, że niektóre otwierane są nawet dwa lub trzy razy, a liczba otwierających rośnie z każdym otwarciem. Kraków też nie jest wolny od tej miłości. Nie wiem, czy to reprezentatywne dla reszty kraju, ale ostatnie krakowskie otwarcie pięknego ronda i wiaduktu (na Osiedlu Piastów), choć prowadzących trochę donikąd, zgromadziło tylu otwierających, że ledwie zmieścili się na wspólnym zdjęciu.

Czytaj dalej »

Dzisiaj o walce z drzewami i klimatem w imię wolności i niezależności. Kolejny pomysł PiS-u oznacza kolejną katastrofę. Zachęta do palenia wszystkim, co pod ręką, kieruje prosto na onkologię, której oddziały w naszym kraju, o ile nadal funkcjonują, mało leczą, bo nie mają czym. Jeszcze trochę, a wycinka drzew będzie się równać śmierci.

Czytaj dalej »

Życie, jak zwykle, dopisało pointę. Miasto Wadowice zleciło Andrzejowi Mleczce, Obywatelowi Miasta Krakowa, poważne zadanie upiększenia „szlaku papieskiego” Obywatela Wadowic, Karola Wojtyły. Już sam pomysł wydaje się nieco zaskakujący, jeśli ktoś zna poglądy jednego Obywatela na poglądy drugiego oraz orientacje polityczno-religijne aktualnych włodarzy papieskiego miasta.
Coś jakby zadźwięczało dysonansem. Odezwały się też „nożyce” z krakowskiej kurii biskupiej, sugerujące, że Obywatel Mleczko nie jest najlepszą osobą do tego zadania, bo niejednokrotnie „wyśmiewał chrześcijańskie wartości oraz promował antychrześcijańskie postawy”. Władze Wadowic zastrzegły sobie prawo do ostatecznej akceptacji rysunków Mleczki. A ja nieśmiało proponuję zrobienie wystawy z rysunków przez władze odrzuconych – ze specjalnym zaproszeniem dla krakowskiej kurii i wszystkich biskupów.

Czytaj dalej »

W dzisiejszym felietonie piszę o pewnym zabójstwie. Kobieta zmarła wczoraj. Są winni, są świadkowie, pytanie tylko, czy możemy coś zrobić.

Czytaj dalej »

Refleksje prezesa Kaczyńskiego na temat dyktatury nasuwają skojarzenia ze wspomnieniami dobrego wojaka Szwejka z pobytu w domu wariatów. W instytucji tej panowała wolność, o jakiej się socjalistom nie śniło. Można się tam było podawać za Pana Boga, za Przenajświętszą Panienkę, za papieża, angielskiego króla, najjaśniejszego pana czy św. Wacława, choć tego ostatniego ciągle wiązano i pakowano do izolatki.

Czytaj dalej »

Michaił Sałtykow-Szczedrin, rosyjski pisarz, ale też carski urzędnik z XIX wieku, pozytywista i wnikliwy obserwator rosyjskiej prowincji, jest autorem często przywoływanej maksymy: „Kiedy zaczynają dużo mówić o patriotyzmie, Bogu, honorze i ojczyźnie, to na pewno znowu coś ukradli”. Konstatacja ta może dotyczyć każdego nacjonalizmu. Jakoś łatwo przychodzi nacjonalistycznym reżimom chronienie „prawdziwych patriotów” przed kontrolą i krytyką, tak jakby wobec nacjonalizmu wszelkie inne cnoty bladły i przestawały być istotne. Możemy się domyślać, co by Szczedrin sądził o dzisiejszej Rosji. A co powiedziałby o Polsce?

Czytaj dalej »