Czy wypędzenie ludności na podstawie kryteriów etnicznych i religijnych, następnie rozproszenie jej po kraju, aby się zasymilowała, a na koniec zatarcie materialnych śladów jej istnienia nie są zbrodnią? Pokrywa się to całkowicie ze sformułowaną przez Rafała Lemkina definicją ludobójstwa (które wcale nie wymaga mordów, żeby być ludobójstwem).
Instytut Pamięci Narodowej i jego prokuratorzy są innego zdania. Właśnie teraz postanowili umorzyć śledztwo w sprawie akcji „Wisła”. Okazuje się, że mieszkańcy tamtych terenów sami chcieli być deportowani, a wszystko odbyło się superhumanitarnie. Po prostu państwo zorganizowało ludziom wycieczkę.
W polskiej literaturze akcja „Wisła” jest dobrze opisana, w tym przez pracujących w IPN historyków. Organizując wysiedlenia, kierowano się kryteriami etnicznymi i religijnymi. Zniszczono kulturę Łemków i Bojków w Bieszczadach. Pisałem już tu kiedyś o moich wrażeniach z Wańkowej. Po siedmiuset domach została tam samotna studnia pośrodku łąki. Wyrwano nawet drzewa owocowe, żeby po pierwotnych mieszkańcach nie został ślad. Ciekaw jestem, czy w przypadku podobnych działań przeciwko Polakom IPN także nie dopatrzyłby się przestępstwa.
Chciałbym w końcu móc przestać się wstydzić za działania mojego państwa. Tymczasem IPN kompromituje Polskę na płaszczyźnie prawa i w obszarze pamięci. Zamiast dbać o pamięć, stał się wyrazicielem mitów i powielarnią kłamstw PRL. Zbyt wiele jednak przeprowadzono badań, zbyt wiele napisano książek o akcji „Wisła”. Prawda jest znana. Decyzja IPN jest zatem jakąś kolejną hucpą, mającą wywołać konflikt z Ukrainą. Podobnie jak protest na granicy.
Niechże ten rząd wreszcie odejdzie. Już czas, bo każdy dzień tej władzy szkodzi polskiemu państwu i jego pozycji.
PS Blokada granicy, zadająca coraz większe straty walczącej Ukrainie, trwa w najlepsze. Państwo zawodzi na całej linii.
Felieton jest wyrazem opinii autora. Nie prezentuje stanowiska ZR Małopolskie.