Nie bacząc na Święta, na prawo do choćby krótkiego wytchnienia, Ziobro znowu robi coś, co jeszcze kilka lat temu uznalibyśmy za przejaw szaleństwa. Obecnie jest to zachowanie normalne, odpowiadające rzeczywistości, w której żyjemy.
Otóż Ziobro złożył wniosek do klubu mgr Przyłębskiej (KmgrP) o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją rozporządzenia unijnego, które uzależnia wypłatę europejskich funduszy od przestrzegania praworządności przez państwa członkowskie. Stwierdzenie niekonstytucyjności będzie miało w tym przypadku takie samo znaczenie jak inne stanowiska KmgrP w sprawie zgodności prawa unijnego z Konstytucją – żadnego prawnego znaczenia mieć nie będzie. Nie chodzi tutaj jedynie o to, że jest to stanowisko prawniczo bezsensowne ani że wydał je KmgrP. Nawet gdyby było szczytem prawniczej maestrii, nic znaczyć nie może. Unia po prostu stwierdzi naruszenie – stanowisko KmgrP będzie tylko jego kolejnym dowodem – a my nie dostaniemy funduszy.
Sędziowie TSUE jednak powinni się bać. Ziobro uważa, że popełnili przestępstwo, wydając orzeczenia w sprawie różnych aspektów państwa prawa w Polsce. Ziobrotura (już nie prokuratura, nie zasługuje na to miano) zamierza ich bezwzględnie ścigać.
Kilka lat temu naiwnie wierzyliśmy, że PiS i jego kompani także widzą gdzieś granice wyznaczane przez elementarny interes państwa, przez chrześcijaństwo, na które tak chętnie się powołują, przez elementarną przyzwoitość, przynależność do gatunku ludzkiego, racjonalność. Teraz nie można już mieć złudzeń: świat Ziobry jest bez granic. Mowa tu jednak o innych granicach niż te, bez których wielu z nas chciałoby żyć.
Nie wiem, co życzyć nam na Święta. Jest coraz gorzej, coraz smutniej, coraz straszniej. Państwo jest zniszczone, poniżone, bezzębne. Życzę nam wszystkim, żebyśmy mogli to jakoś odwrócić. Żeby na wielu nierozumiejących spłynęła łaska rozumienia. I żeby nastąpiło wreszcie jakieś generalne otrząśnięcie się z rozpanoszonego zła.
Felieton jest wyrazem opinii autora. Nie prezentuje stanowiska ZR Małopolskie.