Lubiana aktorka Barbara Kurdej-Szatan została skrytykowana za to, że chociaż popiera Strajk Kobiet – czemu w różny sposób publicznie dawała wyraz – jednocześnie śpiewa kolędy w kościele. Dla wielu osób z jednej i drugiej strony sporu jest to postawa typu „Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek”. W zachowaniu aktorki nie ma jednak żadnej sprzeczności. Można protestować przeciwko działaniom magister Przyłębskiej i jej towarzyszy oraz politycznych inspiratorów, a zarazem być praktykującą katoliczką czy praktykującym katolikiem. Co więcej, katolicyzm i wspieranie narodowo-pogańskiego ruchu, jakim jest PiS czy Zjednoczona Prawica, to dopiero są stanowiska absolutnie nie do pogodzenia. Ewangelia mówi o rozgraniczaniu prawa i wiary, sfery państwa i sfery religii (cezarowi, co cesarskie, Bogu, co boskie). Postulaty dotyczące treści prawa składać należy na własny, a nie Boży rachunek. Kościół nie powinien krzyczeć „ukarać!”, tylko każdemu tłumaczyć, co jest potrzebne do zbawienia. I nie może się przy tym wyręczać państwem. To nie narody są zbawiane, Jezus nie jest żadnym królem Polski ani Maria (Miriam) jej królową. W chrześcijaństwie nie masz Greczyna ani Żyda, wszyscy są równi przez chrzest i nie dzielą ich granice państw ani narodów. Prawo państwowe nie powinno być przedmiotem zainteresowania Kościoła. To, że w Polsce wszystko się poplątało, jest istotną przyczyną kryzysu Kościoła i jedną z wielu przyczyn kryzysu państwa. Kurdej-Szatan pokazała, że te dwie rzeczywistości należy rozdzielić. To niby oczywiste, ale wciąż nie tutaj, nad Wisłą, gdzie rządzi teologia narodowa, wypychając polski Kościół poza ramy chrześcijaństwa. Z narodu można łatwo uczynić bóstwo, permanentnie naruszając pierwsze przykazanie. Warto przypominać to tym, dla których Dekalog składa się wyłącznie z przykazania piątego i to w zawężającej interpretacji, odnoszącej się wyłącznie do nienarodzonych.
Felieton jest wyrazem opinii autora. Nie prezentuje stanowiska ZR Małopolskie KOD.