Rok temu obudziłem się w nocy z 23 na 24 lutego. Poprzedni tydzień był pełen napięcia, oczekiwania, czy wojna wybuchnie. I nadeszła nocą, zmieniając nie tylko historię świata, ale i nasze losy.
Wojna, która się wtedy rozpoczęła, okazała się również naszą wojną. Polacy ruszyli z pomocą, ruszyła się cała Europa i Ameryka. Wojna przewartościowała dziesiątki spraw. Wobec jej wyzwań skarlały rzeczy niegdyś ważne, nawet centralne.
Na froncie walczą nasi koledzy i przyjaciele. Staramy się jakoś ich wspomóc w tej heroicznej walce. Codziennie kontaktuję się z walczącym na froncie w Bachmucie żołnierzem ukraińskim, ochotnikiem, oficerem. Codziennie z niecierpliwością oczekuję informacji, co się wydarzyło. Najczęściej dostaję wiadomość: может бути. Pod tym может бути kryje się niewiarygodny wysiłek żołnierzy, nieustanny kontakt ze śmiercią, bólem, cierpieniem.
Jesteśmy dumni, że z pomocą Fundacji im Janusza Kurtyki i Orlenu dostarczyliśmy do Ukrainy samochód cysternę. Wojna w Ukrainie pokazuje, że w tak głęboko egzystencjalnej kwestii możliwa jest współpraca wszystkich Polaków. Potrzeby walczących są jednak gigantyczne. Brakuje dronów, strącanych przez nieprzyjaciela, brakuje samochodów, wojskowych urządzeń optycznych. Ostatnio przekazaliśmy ciepłe ubrania i apteczki. Firma Ustronianka podarowała tira wody mineralnej, który wyruszy do Ukrainy w najbliższym czasie.
Jesteśmy zapleczem frontu. Nie musimy wykazywać się bohaterstwem, omija nas cierpienie w najbardziej fizycznym znaczeniu. Nasza rola na zapleczu jest jednak bardzo ważna. Bez pomocy ze strony państw, ale też bez zaangażowania przedsiębiorstw i zwykłych obywateli Ukraina niebezpiecznie osłabnie.
Jesteśmy winni wsparcie tym dzielnym ludziom. Dziś zbieramy na samodzielny batalion iwanofrankiwski, walczący w Bachmucie – walczący za ich i naszą wolność. Wspomóżmy ten wielki wysiłek. Ще не вмерла Україна, kiedy razem jesteśmy jak rodzina. (cytat z piosenki Taraki)
 |
 |
Felieton jest wyrazem opinii autora. Nie prezentuje stanowiska ZR Małopolskie.